De meester van melancholie: SYML over verdriet, Lana Del Rey en zijn virale hit

Terwijl in Nederland de zon al onder is, heeft Brian Fennell –beter bekend als SYML- aan de andere kant van de lijn zijn ontbijt net achter zijn kiezen. Hij maakt het zich gemakkelijk in zijn studio, waar het daglicht maar mondjesmaat binnendringt. In Seattle -waar de zanger woont- is het een groot gedeelte van het jaar grijs, nat en donker. "Wellicht komt dat terug in mijn muziek", grapt de singer-songwriter die bekend staat om zijn melancholische nummers.

De stad is al sinds zijn kindertijd het decor voor zijn muzikale vorming. En dat betekent ook opgroeien tussen het geluid van grunge-formaties als Nirvana en Soundgarden. "Als jongetje wilde ik rock maken, maar ik wilde ook dat het mooi en melodisch was. Smashing Pumpkins en al die andere bands hadden waanzinnige melodieën, maar vrij harde teksten." Wanneer hij wat ouder is komt hij in aanraking met het werk van Jeff Buckley, die laat zien dat singer-songwriters ook uit een donkerdere hoek kunnen komen.

Met het pianospel in de vingers en melancholiek die door hem heen sijpelt, ziet in 2016 zijn act SYML het levenslicht met de release van de EP 'Hurt For Me'. Hoewel de ballade 'Where's My Love' al te vinden is op de EP, raakt de zanger pas in een stroomversnelling wanneer hij in 2017 een nieuwe versie van het nummer uitbrengt. Met deze track, in al zijn versies, heeft hij tot en met vandaag een luttele 1,1 miljard streams behaald.

Inmiddels telt het oeuvre van SYML twee studioalbums én een samenwerking met niemand minder dan Lana Del Rey. Op haar album 'Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd' uit 2023 shined de instrumentale SYML-track 'I Wanted To Leave' als fundament van haar nummer 'Paris, Texas'.

"Ze had mijn nummer gehoord op TikTok of Instagram en tracked me down. Zij heeft er lyrics bij geschreven. Sinds dag één is ze het meest lieve persoon, zeker op het gebied van het respectvol behandelen van mijn muziek en het ook écht zien als mijn muziek. Ze is amazing. Het artiestschap wat ze meebrengt is echt speciaal. Om daar een klein deel van uit te mogen maken is heel mooi."

Op vrijdag 4 april voegt de singer-songwriter het derde studioalbum ‘Nobody Lives Here’ toe aan zijn collectie. Het is de opvolger van het intieme 'The Day My Father Died', een plaat over het verlies van zijn vader na een strijd tegen kanker. "Dat album was heel belangrijk voor mij om te verwerken wat er was gebeurd."

Fennel kan in zijn muziek een deel van zichzelf kwijt, waar hij anders niet zo goed van weet wat hij ermee aan moet. "Zoals iedereen heb ik momenten van verdriet en rouw, of van het proberen te begrijpen hoe de wereld werkt. Ik heb de neiging om me niet heel erg open te stellen, zelfs niet bij mijn familie en goede vrienden. Muziek is voor mij een goede manier om moeilijke gevoelens te ontdekken. Soms is het therapie, en soms is het leuk."

Met de nieuwe plaat 'Nobody Lives Here' onderzoekt hij de gevoelens van moraliteit en de vergankelijkheid van het leven. "Ik voel mezelf ouder worden, ik zie het aan mijn kinderen en vrienden. Je knippert met je ogen en je bent zo vier jaar verder. Het leven is kort en we zijn hier allemaal slechts tijdelijk. Iets kan prachtig zijn, maar soms gaat het voorbij en moet je weer door. Dat kan je op veel verschillende dingen toepassen in het leven: relaties, banen of geluk.”  

Dat melancholische, doch wonderlijke gevoel van momenten die vervliegen tot herinneringen heeft de singer-songwriter onder andere verpakt in de single 'How It Was It Will Never Be Again'. "Als je ouder wordt kan je niet meer hetzelfde als toen je jonger was. Kinderen krijgen is ook een heel goed voorbeeld van how it was it will never be again. En je kunt jezelf ook weer beter zien door hen. Je voelt je humaniteit en moraliteit op een heel speciale wijze."

Niet alleen omstandigheden zijn veranderlijk, ook personen, waardoor je soms ook afscheid moet nemen van versies van mensen die je liefhebt. Daarover zingt Fennel in zijn persoonlijke favoriet 'Heavy Hearts', waar we nog even op moeten wachten. "Toen ik ging trouwen was ik bang dat ik geen verdrietige nummers meer over liefde zou kunnen schrijven, maar samen ga je door seizoenen. Je ziet de ander zich herontdekken, en om dat te kunnen doen moet je ook kunnen loslaten hoe dingen waren en realiseren dat ze voorbij zijn. Het is een bemoedigend lied, maar ik weet dat mensen het gaan luisteren en denken 'dit is zo triest'."

Ook de nog uit te brengen titeltrack gaat over loslaten, ditmaal van de liefde zelf. Volgens Fennel waarschijnlijk het meest droevige lied van het album. "Het is niet overdreven verdrietig, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat er geen verdriet achter zit."

Een nummer dat hij wel al heeft gedeeld met de wereld is de single 'Careful', een track over zijn eigen carrière. In dit nummer zingt hij "I can't escape it, honestly, I hate this place", waarmee de zanger refereert naar zijn eigen brein en neiging om zichzelf te vergelijken en zaken te overdenken.

"Dat leidt alleen maar tot verdriet en teleurstelling. Ik breng niet meer veel tijd door in die ruimte, but I have. Met dit nummer schud ik mezelf wakker en realiseer ik dat mijn leven supermooi is. Dat ik muziek kan maken, en ook nog als baan, is echt een gift. Bewust aanwezig zijn in het moment is wel het onderwerp dat als rode draad door alle nummers loopt."

Tegenover de momenten en relaties die vervliegen waarover Fennel zingt, staat zijn vriendschap met Brain Eichelberger die al sinds de middelbare school de tand des tijds doorstaat. Niet alleen zijn ze beste vrienden, Eichelberger is ook de producer van SYML's nieuwste wapenfeit.

"Hij is mijn belangrijkste samenwerkingspartner. Hij en ik hebben het hele werk samen gemaakt. Dat is ook hoe we ooit zijn begonnen. Toen we op de middelbare school zaten werkte hij in een muziekstudio en mocht ik in de hoek zitten en hem helpen. Dat is hoe ik ben begonnen met het schrijven en opnemen van songs. Om dat nu als volwassenen weer te doen, was heel erg bijzonder."

Doordat de Amerikaanse singer-songwriter tegenwoordig independent door het leven gaat, heeft er geen druk achter het opleveren of de sound van het album gezeten. "Het voelde alsof er geen verwachtingen waren. Ik denk dat dat voor artiesten altijd goed is. Het voelde erg organisch en moeiteloos."

Al betekent dat niet dat ieder nummer er zonder struggles is uitgerold. Het is 'Something Beautiful and Bright' waar de zanger bij de maak van dit album op blijft steken. "Ik had het refrein en een soort pre-chorus, maar ik wist niet waar het heen moest gaan. Soms moet je de ruimte dan vullen met onzin om alles op zijn plek te krijgen, maar wanneer een nummer speciaal aanvoelt wil je het bijna niet ten schande maken door er onzin in te stoppen. Dan moet ik er afstand van nemen totdat iets zich openbaart. Ik denk dat het één van de magische onderdelen van schrijven is, dat je er geen controle over hebt. Het zijn dingen die om je heen zweven. De enige manier is om open te blijven, so it can hit you in the face."

Er zit een strik om 'Nobody Lives Here', en het album ligt klaar voor de release begin april. Maar op dinsdag 25 maart komt SYML al naar de Grote Zaal van Effenaar om zijn nieuwe nummers voor het eerst live te delen met fans. Maar dan wel in een speciale intieme setting. "Ik wilde niet dat het te groot zou zijn. Ik wil meer kunnen vertellen en delen over het verhaal. Het wordt een hele speciale manier voor fans om de muziek voor het eerst te ervaren. Al zullen we ook oude liedjes spelen.”