Must-visit: Dit is de nieuwe platenzaak Rewind Records in Eindhoven

Er zijn nog wat lege schappen, een paar dagen na de officiële opening, maar uit zijn kantoor haalt Sander Martens (53) een stapel oude 12-inches met dance uit de jaren ‘90 die hij van een bevriende DJ heeft gekregen. En dan blijkt dat hij in dat kantoor nog schappen vol heeft met platen. “Maar dit moet ik nog allemaal uitzoeken, schoonmaken en prijzen. Vooral dat prijzen moet ik nog een beetje leren. Want ik wil niet meteen te hoog zitten. Het moet ook betaalbaar blijven voor de kids.”

Platenzaken zijn Sander niet vreemd. Hij heeft er genoeg van binnen gezien. Zo lag hij in 1984 voor de deur van de platenzaak in Venray om één van de vijf exemplaren van The Unforgettable Fire van U2 te bemachtigen. Muziek is dan ook zijn passie. Hij kwam in aanraking met bands als Simple Minds, Doe Maar en U2 via de collectie van zijn oom en ging al gauw naar de lokale jeugdhuizen in de omgeving van Venray waar zijn muzikale wereld definitief explodeerde. “Dat waren organisaties die al echt wel een feest konden organiseren. Mijn boekhouder komt uit de Jera en is nu nog steeds boekhouder van hun festival Jera on Air. Ook zaten we allemaal in bandjes; een beetje grunge naspelen. Ik ben ook met regelmaat in de oude Effenaar geweest! Dat is mijn achtergrond. Ik ben met de fles grootgebracht”, en zet grinnikend een imaginair bierflesje aan zijn mond. 

Een jaar geleden zag de wereld van Sander er nog helemaal anders uit. “Begin 2000 werkte ik als IT-er in Eindhoven, bij Philips en Atos. De laatste jaren zat ik bij de Jumbo in Veghel. Toen ik daar vertrok gingen er wat laatjes open in mijn hoofd. Ik vroeg me af: ga ik dit nog doen bij een nieuw bedrijf? Of ga ik iets doen waar ik vanaf vroeger passie voor had? Wat me vooral geholpen heeft, en dit kan ik iedereen aanraden: ik heb op het achtergrondje van mijn telefoon de woorden ‘Fuck It’ neergezet. Dus elke ochtend wanneer ik op mijn telefoon keek, zag ik dat. Wanneer ik twijfelde, zag ik die woorden en ging ik gewoon door! Ergens in september vorig jaar werd mijn ontslag aangezegd. En een half jaar later zitten we hier”, lacht hij terwijl hij – niet voor de laatste keer dit interview – trots rondkijkt. 

De voorkant van een platenzaak heeft dus geen geheimen meer voor de kersverse platenzaakeigenaar. Om de zakelijke kant van een platenzaak te leren, stapte hij in de auto en reed naar Enschede, Winterwijk, Venlo en Gent om in de lering te gaan. “Dan ga je ruiken en proeven hoe ze het daar doen. Dat heeft me veel geleerd en geholpen die drempel over te gaan.”

“Ik weet in ieder geval goed wat ik niet wil”, zegt hij stellig. “Wat je vaak ziet is dat platenzaken zo stoffig zijn. Mijn winkel moet overzichtelijk en licht zijn. Dat je niet de hele dag loopt te zoeken naar die ene LP of CD. Ik ben nog van de generatie die je de hele dag met een zak boterhammen kan loslaten in zo’n donkere winkel. Maar de jeugd van nu heeft daar geen zin en geduld voor. Iets moet snel te vinden zijn, zodat ze ook snel weer naar buiten kunnen.”

Het is niet de eerste keer dat Sander de jeugd als beoogde doelgroep noemt voor zijn winkel. Hij begint te glunderen: “Gisteren kwamen er twee gastjes binnen. Ze waren aan het spijbelen omdat ze gehoord hadden dat er een nieuwe platenzaak was. Vroeg er één of ik ook platen van Primus of Depeche Mode had. Hij zal niet ouder geweest zijn dan 16 of 17! Uiteindelijk ging hij weg met een plaat van Tears For Fears. Dat vind ik geweldig! Deze generatie is niet genregevoelig.”

Hij neemt zelf zijn twee dochters van 18 en 20 als voorbeeld. “Mijn jongste dochter heeft al een stapeltje platen die gaat van The Smiths tot Billie Eilish en van Radiohead tot Lana Del Rey. De jeugd is algoritmemoe en gaat zelf op onderzoek uit. En daar leer ik ook van. Dan ben je met ze aan het praten over muziek en komen ze zelf met The Smiths of Joy Division. Of neuriet ze opeens een nummer van The Tragically Hip. Nou, dan ben ik als was in haar handen.”

Het idee voor een platenzaak was er dus snel, maar er moest nog een locatie komen. Er was een korte flirt met Strijp-S, maar uiteindelijk kwam hij uit bij het pand op de Dommelstraat, onder de rook van Effenaar. Dat blijkt zijn voordelen te hebben. “Ik heb met de gemeente om de tafel gezeten en een starterssubsidie gekregen. De Dommelstraat staat vooral bekend om de horeca, maar dit soort winkels zijn de verbinding tussen de binnenstad en de randen, en gaan de verloedering tegen. Dat vonden ze interessant. Ik zit hier net in een dood hoekje tussen cultuur met de Effenaar aan de ene kant en commercie en horeca aan de andere kant. Ik probeer dit hoekje weer wat leefbaarder te maken.”

Sander heeft grootse plannen om in het hoekje van de Dommelstraat een soort ‘platenzaak plus’ te creëren. “Assortiment is belangrijk, maar een smoel hebben is nog belangrijker. Het netwerk is belangrijk. En dat komt vanzelf wanneer je daarvoor open staat, hulpvaardig bent en niet alleen het commercieel belang ziet. Met de Effenaar heb ik al lekker contact. Programmeurs Robert en Gijs zijn al langsgekomen om te kijken waar we elkaar kunnen ondersteunen. Dat kan met instores, met de verkoop van posters of een signeersessie. Ik hoef echt niet alleen te pakken, ik kan ook brengen. Als er iets is waar we elkaar in kunnen ondersteunen, moeten we dat doen.”

Maar Sander droomt verder; van een klein instore-podium tot flexplekken om te werken. Luisterstations zijn er al, en aan een ronde tafel kan je je verse aankopen bekijken met een dampende kop koffie, maar een echte barista koffieapparaat staat ook nog op het verlanglijstje. “Je thuis voelen is onderdeel van het concept. Dit moet de belichaming worden van de muziek-community van Eindhoven. Alles wat maar met muziek te maken heeft moet je hier kunnen vinden. Lekker zoeken, lekker luisteren, lekker zitten en… oh ja… ook nog een plaatje kopen. Maar dat is plan anderhalf of twee. Eerst moet ik mijn vinger maar eens opsteken en zeggen ‘Ik ben er ook!’”

Contact met de andere platenzaken in Eindhoven is er nog niet geweest. Alle tijd is nog gaan zitten in zijn eigen winkel. Maar Sander ziet zichzelf absoluut niet als concurrent en wil graag met de andere platenzaakhouders in contact komen. “Ik hou ervan dat als ik een plaat niet heb, ik ze kan doorverwijzen naar Ruishuis of CD Teek. En vice versa. Het is juist de bedoeling om muziekminnend publiek naar de stad te trekken. En dat kan je niet alleen. Er is ook niet één kledingzaak in de stad. Ik heb wel contact met Avneu, een high end audiozaak aan de Geldropseweg, want ik wil ook platenspelers verkopen. En die hebben ook weer contact met De Platenzaak tegenover hen, dus langzaamaan komt dat netwerkje wel tot stand. Ook daar: de ene hand wast de andere en vice versa. Dat zijn wel dingen die ik belangrijk vind. In Venray noemen ze dat ‘’t ruundje om de kerk’; dat je mensen kent en helpt die in hetzelfde vak zitten.” 

Op de schap voor een uitgestalde plaat staat een kaartje met de tekst ‘Fuck de mening van anderen.’ Het valt Sander pas op wanneer we ernaar wijzen. Lachend: “Oh, ik denk dat dat een overblijfsel is van de opening. Maar dat slaat ook wel terug op die ‘Fuck It’ op mijn telefoon. Je krijgt duizend vragen wanneer je hieraan begint: ‘Hoeveel huur betaal je dan?’ ‘Hoe ga je dit winstgevend maken?’ Maar als er eenmaal een paar flessen bier in zitten, gaan ze zelf ook allemaal advies geven en zo hun eigen vragen beantwoorden. Daarom: Fuck It. Ik doe het op mijn manier.”